Konfabula

Czy sprzątasz coś poza własnym otoczeniem? Np. samopoczucie? Może czas nie tylko na mycie okien, ale wiosenne porządki w życiu i rodzicielstwie?

Nie­śmier­tel­ne „Jak w szko­le? Co było na obiad w przed­szko­lu?” raczej nie poma­ga­ją w nawią­za­niu roz­mo­wy. Roz­mo­wa z dziec­kiem to nie­ła­twa sztu­ka. W jed­nym momen­cie może ono nas słu­chać, a za chwi­lę jego uwa­ga kon­cen­tru­je się na czymś innym. Albo zwy­czaj­nie dziec­ko odpo­wia­da jed­nym wyra­zem, bo i pyta­nie nie zachę­ca do jego roz­wi­nię­cia. Jak roz­ma­wiać z dzieć­mi, by cze­goś rze­czy­wi­ście się dowie­dzieć? Uwaga to podstawa Posta­raj się też poświę­cić dziec­ku mak­si­mum uwa­gi. Nie pro­wadź dys­ku­sji pod­czas przy­go­to­wy­wa­nia obia­du czy oglą­da­nia tele­wi­zji. Czy scrol­lo­wa­nia Face­bo­oka. Dzie­ci głu­pie nie są, co spraw­dzi­li ame­ry­kań­scy (jak zawsze!) naukow­cy. Bada­nia poka­zu­ją, że malu­chy dokład­nie wie­dzą, kie­dy rodzic jest roz­pro­szo­ny! Do tego pod­czas roz­mo­wy pod­no­sze­nie tomu,…

Lubie usiąść na kana­pie z kawą w ręku i przy­słu­chi­wać się histo­riom jakie opo­wia­da­ją w poko­ju obok moje dzie­ci. Cza­sem są to wal­ki krwio­żer­czych Fet­szo­pów (nazwa wła­sna Natki), cza­sem dale­kie podró­że kam­pe­rem rodzi­ny lalek Bar­bie, a kie­dy indziej spe­cy­ficz­na zaba­wa w szko­łę, w któ­rej prym wie­dzie nauka przy­kle­ja­nia pla­ste­li­ny do tabli­cy magne­tycz­nej (pla­ste­li­no­lo­gia?). Wyobraź­nia dzie­cię­ca nie ma gra­nic, ale z wie­kiem te gra­ni­ce zaczy­na­ją się poja­wiać. Co zro­bić, by dziec­ko zawsze mia­ło tą dzie­cię­cą kre­atyw­ność? Jak roz­wi­jać wyobraź­nię dziec­ka, jeśli zaczy­na­my zauwa­żać tą nud­ną doro­słość? Bezpieczeństwo czy przygoda? Zna­le­zie­nie rów­no­wa­gi pomię­dzy poczu­ciem bez­pie­czeń­stwa dziec­ka, a dąże­niem do odkry­wa­nia nowych i nie­zna­nych sytu­acji czy zadań, jest wspa­nia­łą przy­go­dą, któ­rą war­to roz­po­cząć…