Pierwsza wizyta z dzieckiem w laboratorium diagnostycznym

Wykonywanie badań diagnostycznych u dzieci, a zwłaszcza pobieranie krwi u dziecka, to niewątpliwie ogromny stres zarówno dla rodziców, jak i dla dzieci. Badania takie jak morfologia krwi obwodowej razem z obrazem odsetkowym leukocytów, badania biochemii, oznaczenia immunochemiczne czy testy alergiczne zwykle wyznaczane są przez pediatrów (zobacz jak przygotować się do pierwszej wizyty u pediatry) lub specjalistów (zobacz jak przygotować się do wizyty z dzieckiem u alergologa, dermatologa, kardiologa, pulmonologa), jednak rodzice także we własnym zakresie mogą wykonać niektóre badania profilaktycznie.

Przygotowanie dziecka do wizyty w laboratorium diagnostycznym

Pobieranie krwi u dziecka to często stres zarówno dla małego pacjenta, jak i rodzica. Tymczasem przestrzeganie kilku prostych zasad i odpowiednie przygotowanie może oszczędzić wiele nerwów i nieprzyjemnych doświadczeń. Przede wszystkim należy zadbać o odpowiednie nawodnienie dziecka dzień wcześniej, gdyż krew będzie leciała sprawniej podczas pobierania. Wodę można podawać nawet pół godziny przed badaniem.

Bardzo ważne jest też przeprowadzenie z dzieckiem, nawet mniejszym, rozmowy jak będzie wyglądało takie badanie, uwzględniając np. informację o osobie w białym kitlu, wielkości strzykawek i igieł, ilości pobranej krwi (np. 1-2 łyżeczki), a nawet bólu. Nie oszukujmy dziecka, że to nie boli. Za to ustalmy, czy chce patrzeć na zabieg albo czy potrzebuje np. zabrać ze sobą ulubionego misia czy zabawkę antystresową. Można podzielić się własnymi doświadczeniami i zapewnić, że i dorośli boją się i nie lubią zastrzyków. Warto dodać, że rodzic lub laborant/ka raczej będzie musiała przytrzymać kończynę nieruchomo, by pobrać krew.

Warto pamiętać, że noworodkom dobrze jest pomasować paluszki, by były ciepłe, jeśli będzie pobierana krew z palca. U malca krew można pobrać dłoni, nadgarstka czy okolicy dołu łokciowego oraz właśnie z żyły głowy. Nie bójmy się pobierania krwi z główki! To właśnie tu jest najprostszy dostęp do żył u dziecka, a wykwalifikowana pielęgniarka pobierze krew najszybciej.

WAŻNE!

Najmłodsze dzieci, do 3 roku życia, nie muszą być na czczo przed badaniem. Mogą być po lekkim śniadaniu czy napojeniu, ale z odstępem 3h od badania (niemowlęta nawet 30 minut). Dzieci starsze przygotowujemy tak jak dorosłych, czyli nie mogą one jeść na 8-12 godzin od badania (chyba że lekarz zaleci inaczej). Warto pamiętać, że najlepiej wykonywać pobranie krwi w godzinach 7:00-10:00 ze względu na niektóre oznaczenia jej parametrów.

Pobieranie moczu/próbki kału do badania w domu

Samodzielne pobieranie materiału do badania w domu wiąże się z zachowaniem reżimu sanitarnego. Do badania moczu najlepiej skorzystać ze specjalnych sterylnych pojemniczków lub woreczków na mocz, które można kupić w aptece. W przypadku pobrania moczu do badania ogólnego najważniejszą zasadą jest pobranie środkowego strumienia do pojemniczka. Pobrana próbka moczu do badania ogólnego powinna mieć od 50 do 100 mililitrów, przy czym u noworodków wystarczy nawet 10-20 ml. Próbka do badania moczu na posiew może mieć kilka mililitrów. Po pobraniu powinien on trafić do laboratorium w przeciągu dwóch godzin jeśli chodzi o badanie ogólne i doby jeśli chodzi o posiewu. Po tym czasie nie nadaje się on już do analizy.

Kał należy pobrać na czyste i suche podłoże. Może to być pampers, wyparzony suchy nocnik lub nakładka na sedes. W przypadku, gdy kał musi być pobrany w warunkach jałowych, najlepiej wypytać o postępowanie lekarza lub laboranta. W aptece dostępne są specjalne pojemniki ze szpatułką na kał. Kał przełóż do specjalnego pojemnika za pomocą dołączonej szpatułki. Próbka powinna mieć wielkość orzecha włoskiego. Ważne, by kał nie był zanieczyszczony moczem, wodą z sedesu czy detergentami. Warto zrobić 2-3 badania kolejnych próbek kału (w ciągu 10 dni). Próbkę można przechowywać w lodówce do 24h.

Fot. Marco Verch Professional Photographer, CC BY 2.0

FOTKA https://flickr.com/photos/30478819@N08/48558145797/in/photostream/