Uczymy dzieci, by nie rozmawiały z nieznajomymi. Bo je porwą, dadzą zatrutego narkotykami cukierka, ogolą w kiblu na łyso, przebiorą, zawiozą czarną wołgą za granicę i tyle będzie z całego trudu rodzenia i wychowania. Ale to nie tak. Z nieznajomymi trzeba rozmawiać!

Był Tomek, była Roszpunka, jest Nemo. Nasza najnowsza obsesja przedszkolaka. Gada o Nemo, śpi z Nemo, ogląda Nemo, a ja śnię o rybkach... Jak przeżyć obsesję dziecka?

Ładna pogoda powoduje, że place zabaw tętnią życiem. Dzieci huśtają się na huśtawkach, zjeżdżają na zjeżdżalniach, robią babki z piasku. Właściwie nie tylko dzieci. Dorośli też. Też zjeżdżają, też huśtają się i – tak! – też robią babki z piasku. Czasem z większym zaangażowaniem niż maluch. A ja siedzę na ławce i czytam książkę lub scrolluję Instagrama. Dlaczego nie robię babek w piaskownicy? Za moich czasów… Brzmi to jakbym była niewyobrażalnie stara, jednak dla moich dzieci rzeczywiście jestem. Za moich czasów plac zabaw składał się z zardzewiałej huśtawki, która niemiłosiernie skrzypiała i miała siedzenie z oderwanymi deseczkami, ze zjeżdżalni, na końcu której była wielka dziura i trzeba było zjeżdżać tylko…

Co ma pociąg pospieszny wspólnego z pracoholizmem czy odkładaniem rzeczy na później? Niby nic, a jednak! I dlaczego w moich snach tak często pojawiają się lokomotywy i stacje?

Nie ma nic strasznego we wspinaniu się ślizgiem na zjeżdżalnię, ale mówimy "nie, nie wolno!". Dlaczego nie można inaczej wspinać się na zjeżdżalnię niż wszyscy?