„Czas patriotów” Toma Clancy’ego jest chyba moją pierwszą książka sensacyjną, którą przeczytałam. Czy warto brać się za ten tytuł? Komu go polecam?

Co bardziej by Cię zszokowało: brak makaronu w dyskoncie w minutę po otwarciu dyskontu czy wiszący na drzewie pies, taki najlepiej własny? Żeby się trochę odseparować od negatywnych informacji sięgnęłam po książkę. Pech, że to był „Zanim zawisły psy” Jensa Henrika Jensena, bardzo ekscytujący i przekonujący thriller. I teraz zamiast śnić po nocach o liczniku ofiar koronawirusa, śnią mi się morderstwa w typowej skandynawskiej atmosferze.

Czytanie literatury obozowej od zawsze było moim konikiem. Nie wiem na ile wpłynęła na ten fakt wycieczka do Auschwitz-Birkenau na początku podstawówki, na ile „Medaliony” Nałkowskie, a na ile wrodzona ciekawość cierpienia innych. Brzmi strasznie, ale ja lubię się bać. I lubię poznawać historie innych. „Położna z Auschwitz” Magdy Knedler to szczególna biografia.

Od kiedy Marta Kisiel otumaniła mnie światem Małego Licha (zobacz recenzję) nie mogę przejść obok jej książek obojętnie. Same pchają mi się w dłonie z delikatnym posapywaniem „no weź, czytaj mnie!”. Na szczęście nie są to żadne głosy z zaświatów, strzygonie czy inne mojry. Ale z drugiej strony: chciałabym na chwilę naprawdę zatopić się - ba, nomen omen, utonąć! - w takim klimacie Wrocławia i Jedlinki-Padlinki, jaki wykreowała ta autorka, z którą, jakby mieszkała gdzieś w pobliżu, chodziłabym nawet do jednej kasy! Ciekawe, czy Was też wciągnie nurkowanie w czasie jak mnie.