Na jedno nigdy nie jestem przygotowana – każde moje postanowienie noworoczne bywa poddawane ciężkiemu ostrzałowi przez dzieci, te moje osobiste, te na własnej piersi chowane. Jako matka trójki żyję w wiecznym chaosie i próbach doprowadzenia domu do stanu sprzed pobudki dzieci. W tej codziennej krzątaninie dość ciężko znaleźć czas i siły na doskonalenie siebie. Są jednak takie postanowienia, których dotrzymanie wymaga naprawdę tytanicznej pracy.

Pamiętacie „Opowieść wigilijną” Dickensa? Nieludzkiego sknerę Ebenezera Skrooge'a nawiedzały duchy świat minionych, bieżących i przyszłych, by pokazać, że Boże Narodzenie to fajny, rodzinny czas, pełen dzielenia się i radości. Pod choinką każdego roku trafiały różne prezenty, ale ten jeden będę pamiętać zawsze…

Mówią, że macierzyństwo jest słodkie. Ale to tylko wtedy, kiedy dzieci śpią. Przez sporą część czasu jest zwyczajne, a nawet obrzydliwe. Bo kiedy jest się matką nic co obrzydliwe nie jest obce.

Mamy jesień. Nie tą piękną złotą polską, ale tą zimną, z wiatrem z Uralu (albo kieleckiego), gradobiciem i mokrymi, zgniłymi liśćmi. W taki dzień jak dziś bez trudu mogę sobie powiedzieć: moje życie też jest takie smutne. Smutno mi, bo dzieci rosną tak szybko, a ja za nimi nie nadążam: ani przytulić nie ma kiedy, ani zganić. Choć jest za co. Smutno mi, bo pieniędzy ile by ich nie było, zawsze jest za mało. Smutno mi, bo ciągle jestem zmęczona. A przecież dzieci już nie budzą się nocami. Nie mogę na to zwalać winy. Smutno mi, bo zamiast sałatki znowu na kolację zjadłam popcorn. Smutno mi, bo nie ma we…

Często łapię się na tym, że moja praca to nawet syzyfową nie powinna się nazywać. Że jest jeszcze gorzej. Sprzątanie to jedno wielkie never ending story, codzienne wymyślanie menu i gotowanie doprowadza mnie do szału, kiedy to degustatorzy marudzą na smak, aromat, czy obecność pietruszki w zupie. Do tego rutyna, rutyna, dzień świstaka. I blog, i zarabianie pieniędzy. Pytanie dziecka W taki kierat wkradł się Arti ze swoim pytaniem: „Mamo, a jak Ty właściwie zarabiasz?”. Dziecko widzi, że siedzę przy komputerze, czuje, kiedy wyganiam je z pokoju, by w spokoju coś napisać, opracować, popracować. Ale nie widzi tego, że wychodzę i wracam z pracy jak miliony Polaków. Przecież siedzę w…