Jestem starej daty i nic tak nie cieszy moich oczu jak wywołane zdjęcia. Te śmieszne miny, te głupie sytuacje, te małe dziecięce stópki… Ile wspomnień potrafi pomieścić kartonik 10X15 cm… Lubię od czasu do czasu siąść sobie wygodnie wieczorem w fotelu z albumem w ręce i oglądać zdjęcia z własnej młodości, z dzieciństwa moich dzieci. A i one często nie mogą uwierzyć, że dzidzia na zdjęciu to właśnie ona. Ale świat idzie do przodu. Kiedyś zdjęcia robiło się „na czuja”. Nikt nie był pewny, czy nie będzie zamazane, a umiejętności domorosłych fotografów też nie były zadziwiające. Pewnie dlatego tak dużo zdjęć nieostrych, z poucinanymi głowami czy kończynami. Ale cóż, wywoływało…